„Czwarty wymiar”

Książka zawiera tom I i tom II (nigdy nie była publikowana w języku polskim).

FRAGMENT WSTĘP do tomu II:

W 1978 roku napisałem pierwszy tom "CZWARTEGO WYMIARU". W tamtym czasie znałem duchowy stan Ameryki Północnej, ale podjąłem próbę złagodzenia wpływu rewolucyjnych zasad, które głosiłem. Od tamtej pory często jeździłem do Ameryki i zbudowałem tam służbę telewizyjną. Poznałem też znacznie lepiej duchową dojrzałość amerykańskiej chrześcijańskiej społeczności. Z tego powodu napisałem drugi tom, w którym bardziej zagłębiam się w zasady sukcesu, dzięki którym prowadzę największy lokalny kościół na świecie, składający się obecnie z ponad 275 000 aktywnych członków (książka oryginalnie wydana w 1983 r., według danych z 2021 r. kościół Yoido Full Gospel Church w samym Seulu liczy 480 000 członków, a łącznie ze swoimi filiami 750 000 – przyp. wydawca), podaję w nim też nowsze przykłady.

Niektórzy mogą nie rozumieć, co mam na myśli, mówiąc o czwartym wymiarze. Spróbuję zatem pokrótce wytłumaczyć, co rozumiem przez ten termin. „Wymiar”, to słowo powszechnie używane w dziedzinie fizyki i matematyki. W matematyce jest określeniem miary, na przykład zwrotu „jednowymiarowy” używa się na określenie linii. To oznacza również, że wszystko, co ma tylko jeden wymiar, nie będzie miało grubości, tylko długość. Dwa wymiary wskazują na płaszczyznę, która ma długość i szerokość. Trzy wymiary wskazują, że istnieje nie tylko długość i szerokość, ale również głębokość lub grubość. W fizyce istnieje jeszcze jeden aspekt pomiaru zjawisk fizycznych, jest nim czas.

Sir Isaac Newton ma na swoim kocie wiele niezwykłych odkryć na polu fizyki. Wytłumaczył zjawisko planet obracających się po orbitach dzięki prawu przyciągania. W swoich teoriach posługiwał się jednak tylko trzema wymiarami.

Einstein wprowadził koncepcję czasu i przestrzeni, jako kolejnego wymiaru fizycznego. Niektórzy nazwali to czwartym wymiarem. Zatem jeśli posługuję się standardowym Newtonowskim modelem kosmograficznym, moje użycie zwrotu „czwarty wymiar”, będzie prawidłowe. Gdybym jednak posłużył się modelem wszechświata stworzonym przez Einsteina, powinienem go nazwać piątym wymiarem. Czuję, że prawdy, którymi zamierzam się podzielić, są znacznie ważniejsze niż techniczne, naukowe szczegóły i, mając przekonanie, że czytelnik jest świadomy różnic pomiędzy naukowymi ujęciami, które wymieniłem, pozostanę przy oryginalnym tytule, którym posługiwałem się do tej pory. Bóg stworzył nas jako istoty fizyczne. Kiedy jednak tchnął dech życia w Adama, dał mu zdolność rozumienia Boga i komunikowania się z Nim na poziomie innym niż fizyczny. Człowiek mógł się z Nim komunikować w duchu i w prawdzie (Ewangelia Jana 4:24).

W drugim rozdziale 1 Księgi Mojżeszowej widzimy, że Bóg wziął to, co najniższe i to, co najwyższe, żeby stworzyć człowieka. Wziął proch ziemi i tchnął w nią boskie życie. Wszystko inne stworzył, tylko nakazując: niech się stanie. Kiedy jednak stwarzał człowieka, fizycznie go uformował na swój obraz. Ponieważ obrazem Boga jest Chrystus
(Ewangelia Jana 14:9), zostaliśmy stworzeni na obraz Chrystusa. W 1 Księdze Mojżeszowej 2:17 Bóg powiedział Adamowi, że jeśli nie będzie posłuszny Jego nakazom, umrze. Adam nie był posłuszny, a jednak nadal żył i spłodził dzieci ze swoją żoną Ewą. Nie umarł fizycznie, tylko duchowo. Jednak ta zdolność komunikacji z Bogiem i rozumienia duchowych rzeczy jest w człowieku do dnia dzisiejszego. Kiedy człowiek zostanie odnowiony przez Ducha Świętego, kiedy przyjmie Chrystusa jako swojego Zbawiciela, doświadcza duchowej reaktywacji. Rodzi się na nowo. Jako chrześcijanie musimy być świadomi duchowej rzeczywistości i zapoznać się z czwartym wymiarem, byśmy mogli czuć się w nim równie komfortowo, jak w pozostałych trzech, w których żyjemy. 
"Czwarty wymiar" – to ten wymiar, w którym mieszka Bóg i który jest dużo większy niż trójwymiarowa rzeczywistość, jaką znamy. Mniejsze zawsze zawiera się w większym. Musimy zrozumieć, że trzy wymiary fizycznej rzeczywistości zawierają się w większym wymiarze ducha. Możemy poznać długość, szerokość i wysokość Bożej miłości, podobnie jak wszystkie inne aspekty duchowej rzeczywistości. Otrzymaliśmy Ducha Świętego, który ma nas wprowadzić w tę nową rzeczywistość, której doświadczamy, jako chrześcijanie. Pokładając zaufanie w Nim, podejmujemy próbę dzielenia się tymi prawdami, które przedstawiam w niniejszej książce.